Wzmiankowane już w 1454 r. Radonie stały się na lata synonimem lokalnej tradycji szlacheckiej, a potem ziemiańskiej, uobecnionej w znakomicie urządzonym i wzorowo prowadzonym gospodarstwie, od 1824 r. promieniującej na okolicę z dworu wybudowanego przez Piotra Folkierskiego. Wieś składa się wówczas z 18 domów i liczy 183 mieszkańców, a powierzchnia ziem w majątku wynosi 526 mórg – z czego ponad 70% to grunty orne. Powstaje osada fabryczna i młynarska z wiatrakiem oraz browar produkujący licencjonowane piwo bawarskie. Majątek mógł pochwalić się również używaną od 1856 r. maszyną parową, tzw. lokomobilą, wykorzystywaną do młócenia zboża. Dobrą passę dóbr radońskich, przechodzących w latach następnych z rąk do rąk, kontynuowała w latach 1932-1945 rodzina Chrzanowskich. Dwór – podniesiony z ruiny dzięki staraniom Beaty Korzeniowskiej-Matraszek – cieszy dziś oko elegancką bryłą i parkowym otoczeniem, pozostając niewątpliwą atrakcją okolicy. Równie ważnym i chętnie odwiedzanym jest klasztor dominikański w Radoniach – duchowe centrum okolicy, uzupełniony w ostatnich latach kapliczką poświęconą cichociemnym, spadochroniarzom AK, którzy przyjmowani byli na tajnym zrzutowisku „Solnica”.

Sołectwo obejmuje obszar o powierzchni 287,9562 ha.